Robert Southey

Robert Southey (1774 - 1843) - angielski poeta, przedstawiciel romantyzmu w literaturze angielskiej. Uznawany za jednego z tzw. poetów jezior.
Swoje pierwsze utwory stworzył pod wpływem rewolucji francuskiej. W roku 1813 otrzymał największe wyróżnienie, jakie może spotkać poetę brytyjskiego - tytuł poeta laureatus (jako poeta laureatus do końca życia miał obowiązek raz w roku pisać wiersz na cześć Jerzego III i jego przybocznych). Po rozczarowaniu jaki przyniósł upadek haseł wolnościowych we Francji oraz po wielkiej kłótni z Coleridgem, Southey opuścił Anglię i na jakiś czas wyjechał do Portugalii. W 1803 roku wraz z żoną oraz dziećmi wprowadził się do ogromnego domu Coleridge'a Greta Hall w malowniczym Keswick w Krainie Jezior. Obaj przyjaciele pogodzili się i zapomnieli o dawnych urazach. Po śmierci żony Southey poślubił poetkę Caroline Bowles, z którą korespondował przez ostatnie dwadzieścia lat. Ostatnie lata swojego życie spędził w obłędzie. Southey był poetą bardzo pracowitym i zostawił po sobie duży dorobek literacki - żył z tego i zmuszony był pisać na zamówienie, co bardzo odbiło się na jakości jego utworów. Najbardziej cenione w dorobku Southeya pozostają ballady (powstałe w latach 1798-1803).

Źródło: wikipedia
Portret Southeya malowany przez Johna Opie, ryt. W. H. Eagleton.
-----------------------------------------------------------------
Gaskell w powieści "North and South" wykorzystała fragment wiersza Southeya "The Sailor`s Mother" jako motto rozdziału XIV "The Mutiny".
Rozdział ten mówi o sytuacji brata Margaret, Fredericka, po tym, jak uczestniczył on w buncie na statku (skierowanym przeciwko sadystycznemu kapitanowi) i uciekł z Anglii do Hiszpanii. aby uniknąć postawienia go przed sądem wojskowym za to, że nie podporządkował się swemu przełożonemu.


„I was used To sleep at nights as sweetly as a child,
Now if the wind blew rough, it made me start,
And think of my poor boy tossing about
Upon the roaring seas. And then I seemed
To feel that it was hard to take him from me
For such a little fault

Oto moje tłumaczenie tego fragmentu:

Kiedyś jak dziecko spałam słodko,
lecz teraz wiatr mnie ostry budzi
słyszę jak syn mój woła: "Matko!",
który na morze w noc wyruszył.
Gdzieś tam pośrodku burzy płynie
a statek walczy pośród fali
czemu po małej tak przewinie
okrutnie mi go odebrali?